معمولاً تغییرات ظاهری بسیار آسان تر از تغییرات اساسی و باطنی در یک سازمان است .شاید شما وارد یک وزارتخانه شوید و با یک ساختمان شیک و مرتب و نوساز مواجه شوید. وقتی به کارمندان آن وزارت خانه مراجعه میکنید، متوجه خواهید شد که هیچ تغییری صورت نپذیرفته است . بنابراین تغییرات در سطح و ظاهر بسیار راحت تراست .
در کسب و کارهای ما هم تغییرات بیشتر بصورت ظاهری و در پوسته آن اتفاق میافتد . تغییرات درونی و بیرونی باید با یکدیگر تناسب داشته باشد .
اکثرکسب و کارها وقتی بزرگتر میشوند توجه کمتری به درون ساختاردرون سازمانی خودشان دارند . وقتی دامنه کاری گسترش مییابد ضعف ها بیشتر بیرون میریزدو این بدلیل عدم توجه کافیبه ساختار درونی است . وقتی کار بزرگ میشود کیفیت خدمات نسبت به سابق کاهش میابد و نا رضایتیهای مشتریان بیشتر میشود. البته کسب و کارهایی هم هستند که این نقیصه را قبل از بزرگترشدن برطرف کرده اند، اما تعدادشان کم است . به ظاهر بزرگ کسب و کارها نباید توجه کرد اصل ماندگاری و دوام آنها در آن جایگاه است که باید مورد بررسی قرار گیرد.
معمولاً کسب و کارهایی که بسرعت بزرگ میشوند مانند همان بادکنک هستند که فقط باد شده اند . دیری نمیپاید که با یک سوزن بسیار ریز میترکند. زیرا اینها فرصت کافی برای ترمیم زیرساخت های خود نداشته اند.
کار بزرگ در ایران هزینه های بسیاری را با خودش به همراه میاورد که میتواند بهره وری را پایین بیاورد.
راجع به بهره وری قبلاً به اختصار نوشته ام :
عوامل آن عبارت است از : مدیریت / سرمایه / نیروی انسانی / ماشین آلات / مواداولیه / بازاریابی و فروش /و تمامی این عوامل نقش بسزایی در بهره وری ما خواهد داشت .
اگر امروز موانع تجارت جهانی در کشورمان برداشته شود به جرات میتوان گفت که 99 % از صنایع و شرکت های ما ورشکست میشوند. اگرشرکت هایی در سطح بالا فعالیت میکنند و ظاهراً فعالیت گسترده ای دارند ، اگر حمایت های دولت نباشد همه آنها ورشکست میشوند. تمامی آنها اگربدهی ها و وام های خود را تسویه کنند، شاید دیگر نتوانند سرپا بایستند.در بخش خصوصی وضعیت بهتر است .
با ماشین آلات و دستگاههایی که بعضی از آنها مربوط به تکنولوژی 30 الی 40 سال پیش است که نمیشود به جنگ تجارت جهانی رفت .
