“رهبری ” یعنی : قدرت و نفوذ بردل انسانها و توانایی بسیج آنها برای دستیابی به اهداف بالا است.
شخصیت نقش بسیار مهمی در رهبری دارد و بدون آن رهبری امکان پذیر نیست . محافظت از شخصیت خود یکی از نکات مهم رهبری یک سازمان میباشدو باید بگونه ای باشد که بتواند درصد اعتماد افراد آن را نسبت به خود بالا ببرد.
هر کسب و کار دارای ویژگیهایی است که رقبای بازار نمیتوانند آنرا براحتی کپی کنند . این توانایی ها و ویژگیها وجه تمایز رقابت های بازار میباشد که بعضی از این افراد به آن توجهی ندارند.
ظاهر هر کاری را میتوان کپی کرد اما هیچکس نمیتواند درون آن کاررا براحتی دریابد وکپی کند. افزایش ویژگیهای درون سازمانی میتواند به شایستگی های هرکسب و کاری در بازار کمک بسیاری کند که هیچ رقیبی نمیتواند به آن پی ببرد. استراتژیهای درون سازمانی که بعضی ازآنها سالهای زیادی زمان برده است تا بدین جا رسیده است و الگوبرداری و اجرای آن زحمت بسیار و شاید نتیجه مطلوبی را برای رقبا به همراه نیاورد.
در هر سیستم اولویت با منافع سازمان است و تمامی کارکنان از جمله مدیران باید در راه اعتلای آن قدم بردارند. یک سازمان برای رشد و توسعه خود نیاز به یک همبستگی و همدلی بین کارکنان خود دارد. وظیفه بوجود آوردن چنین همدلی بعهده یک مدیر است .
اگر یک مدیر فقط بفکر منافع شخصی خود باشد منافع جمعی از بین میرود و هرکسی بدنبال نفع شخصی خود میباشدو منافع کلی سازمان از بین میرود. کارکنان یک سازمان آینه ای از رفتار مدیران آن سازمان هستند. اگر مدیر فرد درستکار، فعال ، مدبر، متعهد و … باشد بطور قطع کارکنان هم ازرفتارمدیرتبعیت میکنند.
بنظرمن کسادی بازارمان بیشتر علت درونی دارد تا بیرونی.
شاید دوستان با این گفته من مخالف باشند، ولی اگر کمی به گذشته کاری خود برگردیم، پاسخ آنرا بهتردرمی یابیم. سالهای پر اضطرابی را در کسب و کار پشت سر گذاشته ایم تا بدینجا رسیده ایم. تلاش و زحمت مداومی که طی سالها با توجه به اوضاع و احوال اقتصادی کشورمان، همواره ما را در مقابل شرایط خاصی قرار داده است را میتوان در نظر داشت، اما این تنها علت رکود بازار نیست و بخش مهمتر، که عامل اصلی آن است را هیچگاه بررسی نکرده ایم. نقش ما، کجای این معادله قرار میگیرد؟ یعنی ما هیچ اشتباهی مرتکب نشده ایم؟ آیا روش هایی که در گذشته از آنها استفاده کرده ایم، هیچ تاثیری در کسادی امروز ما برجای نگذاشته است؟
همیشه سالی یکی دو بار خبر ور شکستگی افرادی را می شنویم و بدون آنکه ریشه یابی کنیم که چرا این اتفاق میافتد، طبق عادت بگردن اوضاع و احوال بازار می اندازیم بدون آنکه در پی علت اصلی آن باشیم.
یکی دیگر از این عوامل ریشه ای که اگر درست مدیریت نشود مربوط به اعتبار ما میباشد که هیچگاه بصورت منطقی و درست از آن استفاده نشده است . آیا بنظر شما “اعتبار” رشد دهنده است یا نابود کننده؟
بنظر من افراد مختلف در کسب و کارمان را میتوان به چهار دسته تقسیم کرد، البته این مطلب فقط در مورد کسب و کارصدق نمیکند، جامعه ما هم شامل این 4 دسته میباشد.
اول: آن عده که همیشه راه را خودشان پیدا میکنند و دنباله روی کسی نیستند و همیشه سوار بر سرنوشت خود هستند و همواره اوضاع و احوال کار و زندگیشان تحت کنترل خودشان است، مصداق آن: “آنکس که بداند و بداند که بداند // اسب خرد از گنبد گردان بجهاند”
Continue reading آنکس که بداند و بداند که بداند!
